Wracamy ponownie w Sudety. Adam zaprasza na wędrówkę Głównym Szlakiem Sudeckim.

Główny Szlak Sudecki im. Mieczysława Orłowicza (GSS) jest niezmiernie atrakcyjnym, liczącym 443 km szlakiem pieszym, wiodącym ze Świeradowa Zdroju do Prudnika. Oznakowano go znakami czerwonymi. Po Głównym Szlaku Beskidzkim jest to drugi co długości, przebiegający na terenie naszego kraju, szlak pieszy. Przeprowadzi on nas przez Góry Izerskie, Karkonosze, Rudawy Janowickie, Góry Kamienne, Góry Czarne, Góry Sowie, Góry Stołowe, Góry Orlickie, Góry Bystrzyckie, Masyw Śnieżnika, Krowiarki, Góry Złote i Góry Opawskie. Zatem mamy tu całkiem niezły przekrój naszych polskich gór. Jeżeli dołożymy do tego znajdujące się na szlaku liczne uzdrowiska, takie jak Świeradów-Zdrój, Kudowa-Zdrój czy Duszniki-Zdrój oraz inne niewątpliwie zajmujące turystycznie miejscowości jak Karpacz, Szklarska Poręba czy Głuchołazy to będziemy mieli w miarę całościowy obraz na atrakcyjność tegoż szlaku. W miarę, bo pozostają przecież jeszcze urokliwe miejsca „podejrzane” w czasie wędrówki.

Koncepcja szlaku powstała w roku 1947 podczas zebrania PTT w Jeleniej Górze. Pomysłodawcą wyznakowania szlaku przebiegającego przez całe Sudety był znany działacz turystyczny Mieczysław Orłowicz. Szacowany czas przejścia całości szlaku to „niewielkie” 120 godzin. Osobiście nie udało nam się jeszcze przejść całości, znaczne jednak jego fragmenty mamy już za sobą.

Dziś pozwolę sobie omówić tu pokrótce przebieg szlaku w poszczególnych pasmach górskich.
Główny Szlak Sudecki rozpoczyna się na zachodnim obrzeżu Gór Izerskich, w Świeradowie Zdroju. Z tegoż uzdrowiska prowadzi nas, ścinając serpentyny drogi asfaltowej, na Stóg Izerski. Znajduje się na nim jedyne dostępne w Górach Izerskich schronisko PTTK. Sam wierzchołek Stogu znajduje się trochę poza szlakiem, ale łatwo i w krótkim czasie (około 5 minut)można dotrzeć tam za znakami żółtymi i zielonymi.

Od schroniska szlak prowadzi Grzbietem Wysokim, trzymając się w miarę „poprawnie” jego przebiegu. Omija jednak najwyższy szczyt Gór Izerskich – Wysoką Kopę. (Szczyt można zdobyć w około 10 minut ścieżką bez szlaku). Idziemy dalej grzbietem i docieramy na Wysoki Kamień (1058 m n.p.m.) Po około 1 godzinie marszu docieramy do Szklarskiej Poręby. Stąd szlak dalej podąża już w Karkonosze. Długość Głównego Szlaku Sudeckiego na terenie Gór Izerskich wynosi około 25 km.

GSS w Karkonoszach jest chyba najważniejszym znakowanym szlakiem tych gór i wiedzie głównie grzbietem granicznym. Ze Szklarskiej Poręby ruszamy w kierunku Rozdroża pod Kamieńczykiem i dalej poprzez Halę Szrenicką, Trzy Świnki i Twarożnik docieramy do Hali pod Łebskim Szczytem. Mijamy malownicze Śnieżne Kotły i dochodzimy do rozdroża pod Wielkim Szyszakiem (1218 m n.p.m.). Za Śnieżnymi Kotłami droga się wyraźnie zwęża, prowadząc po gołoborzu. Schodzimy teraz do Czarnej Przełęczy. Po kilkudziesięciu minutach docieramy na Przełęcz Karkonoską (1190 m n.p.m.) i schroniska Odrodzenie. Następny odcinek szlaku doprowadza nas do Równi pod Śnieżką a następnie do schroniska  „Dom Śląski”. (GSS nie prowadzi na Śnieżkę, niewątpliwie warto jednak „stracić parę minut” i zejść ze szlaku, aby ją zdobyć). Od Domu Śląskiego szlak robi się szeroki niczym autostrada i trzeba liczyć się na tym odcinku z rzeszą turystów, wycieczek szkolnych itp. Idziemy teraz w dół do Schroniska nad Łomniczką. I tak powoli schodzimy do Karpacza. Z Karpacza do Mysłakowic szlak prowadzi przez niewielkie wzniesienia Pogórza Karkonoskiego.

Ogólnie karkonoski odcinek Głównego Szlaku Sudeckiego wynosi prawie 44 km długości i jest jednym z ciekawszych etapów szlaku.
Rudawy Janowickie przecinają aż trzy szlaki dalekobieżne: GSS, Międzynarodowy E3 (niebieski) i Szlak Zamków Piastowskich (zielony). Jeżeli chodzi o nasz, omawiany Główny Szlak Sudecki,  to przecina on południową część Rudaw Janowieckich. Za Mysłakowicami wchodzimy w leśną, wąską ścieżkę. Teren ogólnie staje się tu bardziej zalesiony i raczej kameralny, zdecydowanie mniej nawiedzany przez turystów. A szkoda. Punkt kulminacyjny Rudaw to bowiem świetny punkt widokowy n a całą Kotlinę Jeleniogórską i liczne  skupiska urozmaiconych form skalnych.

Od Bukowca czeka nas sporo odcinków po drogach asfaltowych. Docieramy do Przełęczy pod Bobrzakiem, gdzie na rozdrożu szlaków pod Skalnikiem napotkamy największy węzeł szlaków w Rudawie. Krzyżują się tutaj szlaki czerwony, zielony, niebieski i żółty. Stąd drogą znaną jako Stary Trakt Kamiennogórski docieramy do Przełęczy pod Wilkowyją a następnie do Lubawki i Szamocina. Odcinek GSS przebiegający przez Rudawy Janowieckie ma około 18 km.

Kolejny etap prowadzi od Szarocina przez około 10 kilometrową północną część Gór Kruczych, poprzez Wzgórza Krzeszowskie i Krzeszów (słynne barokowe sanktuarium) i wspina się na najwyższy szczyt Gór Kamiennych – Lesistą Wielką. Docieramy następnie do Schroniska Andrzejówka i stamtąd docieramy do Jedliny-Zdroju. Ogólnie GSS trawersuje całe Góry Kamienne i ma na tym etapie trochę ponad 40 km. Wtajemniczeni mówią, iż wcale nie tak łatwych.

Przez Góry Sowie GSS przebiega głównym grzbietem na całej długości pasma. Zaczyna się on tu przy stacji PKP Jedlina-Zdrój, kończy natomiast ten etap na Przełęczy Srebrnej. Prowadzi przez Przełęcz Marcową, Rozdroże pod Moszną, Grządki, Schronisko Sowa aż do Wielkiej Sowy (1015 m n.p.m.), będącej najwyższym szczytem Gór Sowich. Następnie prowadzi do Przełęczy Srebrnej poprzez m.in. Przełęcz Jugowską i Schronisko Zygmuntówka. W rejonie Srebrnej Góry wchodzimy do Kotliny Kłodzkiej i dalej Gór Stołowych. Ogólnie cały ten odcinek jest dość wyrównany a cała trasa ma tu około 36 km długości.

Etap Głównego Szlaku Sudeckiego prowadzący przez Góry Stołowe rozpoczyna się od znanych z pięknej bazyliki Wambierzyc. Kulminacją tych pełnych skalnych rzeźb i labiryntów gór jest Szczeliniec Wielki (919 m n.p.m.). Za Skalnymi Grzybami szlak doprowadza do Karłowa a następnie przez Lisi Grzbiet i Błędne Skały do Kudowy-Zdroju. Z Kudowy-Zdroju poprzez Wzgórza Lewińskie wita nas kolejne uzdrowisko – Duszniki-Zdrój.
Z Dusznik-Zdroju, poprzez park zdrojowy ruszamy w kolejny etap wiodący przez Góry Orlickie, a w zasadzie na ich północne zbocza. Pokonujemy Górę Gajową i drogą asfaltową dochodzimy do Koziej Hali i dalej, kolejne 8 km asfaltem do Zieleńca. Szlak jest tu raczej dość niestety monotonny. Następnie pokonujemy dalsze 9 km, niestety nadal asfaltem, drogą  nr 389 (zwanej autostradą sudecką) do okolic wsi Lasówka i doliny Dzikiej Orlicy. Szlak przecina następnie grzbiet Gór Bystrzyckich. Docieramy do Przełęczy Spalona i Schroniska Jagodna. Stamtąd długie zejście szlaku prowadzi do wsi Długopole, a następnie po minięciu Międzygórza, zaczyna wspinaczkę na Śnieżnik. Szlak na odcinku Gór Orlickich wynosi około 20 kilometrów, natomiast na odcinku Gór Bystrzyckich zaledwie kilometrów 15.

Znajdujemy się teraz w Masywie Śnieżnika. Szlak omija ścisły wierzchołek góry, zahacza jednak o Schronisko Na Hali pod Śnieżnikiem. Przechodzi następnie przez Przełęcz Śnieżnicką (1128 m n.p.m.) i długi grzbiet Żmijowca. Za Czarną Górą (1205 m n.p.m.) zaczyna się długie, kilkugodzinne zejście przez przełęcze Puchaczówka i pod Chłopkiem a następnie przez niewysokie wzgórza należące do Krowiarek do Lądka-Zdroju.

Za Lądkiem-Zdrojem szlak prowadzi na północ, przez Góry Złote. Idziemy teraz przez niewielkie, porośnięte lasem wzniesienia a następnie drogą asfaltową do miejscowości Orłowiec i w pobliże Jawornika Wielkiego. Szlak nie doprowadza na szczyt, a szkoda, znajduje się tam bowiem platforma widokowa, z której rozpościera się fajny widok na Góry Złote, Bardzkie, Sowie i Masyw Śnieżnika. 
Za Złotym Stokiem szlak skręca w kierunku wschodnim i prowadzi bardzo długim odcinkiem asfaltu  do Paczkowa. W końcu szlak dociera do Głuchołazów, gdzie znów wkraczamy (na szczęście) w tereny górskie. Ten monotonny i zdecydowanie płaski odcinek prowadzący z Lądku-Zdroju do Głuchołazów ma około 15,5 km długości.

Ostatnim etapem wędrówki Głównym Szlakiem Sudeckim jest masyw Gór Opawskich. Idziemy teraz przez masyw Góry Parkowej do Konradowa i dalej do Jarnołtówka. Docieramy do Schroniska Pod Biskupią Kopą, następnie do Zamkowej Góry (571 m n.p.m.) i letniskowej wsi Pokrzywny. Stąd dochodzimy do Dębowca i leśnymi ścieżkami Lasów Prudnickich schodzimy do Prudnika. I tu, przy stacji PKP kończy się Główny Szlak Sudecki. Kończy się także ten, zdaję sobie sprawę, bardzo skrótowy opis szlaku, ale opis mam nadzieję ukazujący choćby w przybliżeniu jego ogólny zarys. Ale jeżeli macie ochotę na coś więcej gorąco zachęcam do zapoznania się ze szczegółami szlaku. A znaleźć możecie je TUTAJ
Tam też do obejrzenia ciekawe filmy z wyprawy. 
Pozdrawiam
Adam „Pieszo przez kraj”.