Narodowe Święto Niepodległości. Dzień refleksji nad przeszłością i przyszłością

11 listopada 1918 roku Polska po 123 latach zaborów odzyskała niepodległość. Data 11 listopada została wybrana symbolicznie. Tego dnia Józef Piłsudski, który powrócił dzień wcześniej z twierdzy w Magdeburgu odebrał w Warszawie z rąk Rady Regencyjnej władzę zwierzchnią na wojskiem. Ponadto tego samego dnia w Compiègne we Francji podpisano traktat pokojowy kończący I wojnę światową. 

Przypomnijmy, że Wielkopolska musiała jednak wywalczyć sobie tą niepodległość i uzyskała ją dopiero w 1919 roku. Ostatecznie granice Wielkopolski zostały określone w podpisanym 28 czerwca 1919 roku Traktacie Wersalskim. Jednak Międzychód wrócił do Polski dopiero 17 stycznia 1920 roku w ramach akcji przejmowania przez Wojsko Polskie terytoriów, zajmowanych dotychczas przez Niemców a które na mocy traktatu wersalskiego wróciły do Polski. Stąd też nazwa jednej z głównych ulic miasta.  

Nie zawsze było to święto państwowe. W latach 1919–1936 rocznice odzyskania niepodległości świętowano w Warszawie jako uroczystości o charakterze wojskowym. Rangę święta państwowego nadano Świętu Niepodległości dopiero ustawą z dn. 23 kwietnia 1937 r. Miało ono łączyć odzyskanie suwerenności państwowej z zakończeniem I wojny światowej oraz upamiętniać Józefa Piłsudskiego.
W 1945 ustanowiono Narodowe Święto Odrodzenia Polski, obchodzone 22 lipca, w rocznicę ogłoszenia Manifestu PKWN, i jednocześnie zniesiono Święto Niepodległości. Święto zostało przywrócone przez Sejm PRL ustawą z 15 lutego 1989 pod nazwą „Narodowe Święto Niepodległości”.

Jest to dzień, w którym nie tylko wspominamy drogę do niepodległości. To dzień refleksji i dzień, który powinin łączyć Polaków. Czy tak jest faktycznie?