Wędrując przez kraj Adam dotarł w Pieniny. Tym razem, jak sam pisze, zaprasza na szlak, który trzeba przejść, bo opis nie oddaje jego uroku. 

Droga Pienińska to trakt wiodący prawym brzegiem Dunajca ze Szczawnicy do Czerwonego Klasztoru na Słowacji. Ten pieszo-rowerowy szlak cieszy się ogromnym powodzeniem i nie ma w tym nic dziwnego. Wiedzie bowiem przez niezwykle krajobrazowo malownicze obszary. Jak na teren górski jest do tego stosunkowo łatwy do przejścia. Nie ma tu stromych podejść, droga jest dobrze utwardzona, ale jeżeli komuś w czasie tej krótkiej, bo około trzy godzinnej wyprawy uda się jednak  zmęczyć, liczne ławeczki i wiaty pozwalają na spokojne zaczerpnięcie oddechu. Szlak pieszy oznaczony jest kolorem czerwonym.

Wędrówkę rozpocząć możemy od przystani flisackiej w Szczawnicy. Idziemy początkowo asfaltowym bulwarem. Po kilku minutach mijamy długą, częściowo zarośniętą wyspę cypel. Aż do wielkiej powodzi w 1934r. stał na niej ekskluzywny pensjonat „Biały Domek”. Kilkadziesiąt metrów nad naszymi głowami, z lewej strony, znajduje się schronisko PTTK „Orlica”.  Po kolejnych kilkudziesięciu metrach marszu mijamy (również z lewej strony), w kończących grzbiet Małych Pienin skałach, grotę Piec, a za nią pawilon informacyjny Pienińskiego Parku Narodowego. 

Idąc dalej wkraczamy wkrótce w wąski i kręty przełom Dunajca. Po lewej stronie stromymi zalesionymi stokami wznosi się graniczny Bystrzyk (704 m n.p.m.). Naprzeciwko, na ostrym zakręcie nurtu, woda podmywa urwiste stoki Pieninek, odsłaniając Hukową Skałę. Chwilę później, na ostrym zakręcie przekraczamy granicę państwa. Po przeciwnej stronie Dunajca piętrzą się tu skały zwane Ryglami Sokolicy. 
Przechodzimy kolejne 200 m i docieramy do wąskiego ujścia potoku Leśnica, wciśniętego między wysokie ściany Samej Jednej i Wylizanej. Znajduje się tu końcowa przystań spływów organizowanych przez Słowaków. Dalsza droga wzdłuż Dunajca nie ma już utwardzonej powierzchni, jest jednak nadal równa i szeroka. Zaraz za Samą Jedną ujrzeć możemy najostrzejszy zakręt rzeki opływającej Przechodni Wierch (552 m n.p.m.).

Idziemy teraz około 1,5 km obserwując odsłaniająca się Sokolicę i widoczną na jej tle turnię Cukrowej Skały. Na szerokim zakolu Dunajca podchodzimy kilkanaście metrów powyżej poziomu wody, dzięki czemu odsłania się nam widok na Czertezik i Czerteż. Możemy dostrzec stąd także wąskie ujście Pienińskiego Potoku. Po chwili, skręcając na południe, dochodzimy do niewielkiej polanki, z której mamy doskonały panoramiczny widok na Trzy Korony. Kilometr dalej rzeka wykonuje gwałtowny skręt i zaczyna kolejne duże zakole otaczające grzbiet Facimiecha z kulminacją Klejowej.

Przechodzimy teraz pod skalnymi skałami Siedmiu Mnichów i po kolejnym kilometrze docieramy do polanki Huta. Mieściła się tu niegdyś niewielka osada, w której wytapiano szkła, stąd i nazwa. Chwilę później, wraz z nurtem rzeki zakręcamy gwałtownie na północ. Po kilku minutach dalszego marszu docieramy do najwęższego miejsca przełomu Dunajca. Pomiędzy skałami zwanymi Zbójnickim Skokiem rzeka przeciska się korytem szerokim na ok. 10 m. Jeszcze chwila i ukarzą się nam już Skały Grabczychy wznoszące się znad rzeki w kierunku Łysiny (792 m n.p.m.) i ostatnia w przełomie rzeki Ostra Skała. Skręcamy na południe, kończąc obejście Klasztornej Góry (657 m n.p.m.). I tak, po kolejnych kilku minutach i przekroczeniu potoku Lipnik stajemy pod murami Czerwonego Klasztoru, z rozległą panoramą Pienin od południa.

Opis trasy jest tylko opisem. Są szlaki, których w zasadzie nie da się prawdziwie opisać, bo co by o nich nie napisać wyjdzie to sucho i blado. Są szlaki, które po prostu trzeba samemu przejść. I to jest chyba właśnie jeden z takich szlaków…
Pozdrawiam
Adam Pieszo przez kraj